Volg de voorbereiding van Moniek Klijnstra op NK afstanden – Deel 4 ‘Nog één nachtje slapen…’

oranje nagels

Nog één nacht tot het KPN NK afstanden. De laatste voorbereidingen voordat ik morgen aan de bak mag op mijn zevende NK afstanden 500m.

Ik ben blij dat mijn moeder mij gisteravond een zak brood in mijn tas heeft gestopt, ik ben vergeten boodschappen te doen. Voordat ik voor een kort fietsritje naar buiten ga, kan ik in elk geval een lekkere ‘sportboterham’ met kaas eten. Met natuurlijk weer een grote kop thee, groene thee voor de energie maak ik mezelf wijs.

Het is fris buiten dus ik trek mijn warme fietskleding aan. Ik wil geen kou vatten zo vlak voor het NK, maar mijn dikke muts past niet onder mijn helm, dus dan maar een hoofdband. Dat past wel. Ik doe mijn oordopjes in met weer Skyradio, dit keer geen kerstmuziek maar wat top 40. Geen probleem, meezingen doe ik toch wel, hoe fout de muziek ook mag zijn. Als er een tegenligger aan komt houd ik mijn zangkunsten even in en zeg vriendelijk gedag, maar daarna neurie ik weer lekker verder! Als een oude opa mij inhaalt met zijn elektrische fiets, schrik ik even. Ik zat namelijk net lekker mee te neuriën met een van de hits. Even schaam ik mij. Voor het feit dat ik word ingehaald bedoel ik dan. Het neuriën kan me niet zoveel schelen, want ik ben vrolijk en doe lekker waar ik mij goed bij voel. Maar ik ben een sporter. Hoe kan deze man mij dan inhalen? Maar ook dat maakt me al vrij snel niets meer uit. Ik doe lekker mijn eigen ding en geniet van dit fietsritje. Ik besluit om naast de man te gaan fietsen en maak een praatje: “Ik heb ook een motortje nodig denk ik”, de man lacht en zegt dat hij ook graag fietste toen hij nog jonger was, maar dat hij nu zijn motortje heeft opgevoerd en dus eigenlijk vals speelt. Ik ben opgelucht, het lag dus niet aan mij. Ik weet dat er over 100m een afslag naar links is, ik vraag waar de man naar toe gaat. Hij gaat rechtdoor. “Mooi” denk ik bij mijzelf, dan neem ik de afslag wel, want met opgevoerd motortje fiets deze man pittig door. Nadat ik afscheid van de man neem vraag ik mij direct af of hij zei dat hij een opgevoerd motortje heeft om mij een beter gevoel te geven, of dat zijn motortje echt is opgevoerd? Maar ach, wat maakt het uit, ik rij morgen het NK afstanden. Schaatsen is meer mijn ding dan fietsen.

Mijn schaatsen moeten nog geslepen worden zodat ik morgenochtend met goed materiaal kan inrijden. Vlak voor mijn 500m ben ik vaak veel te zenuwachtig om lekker te schaatsen, dus dat ga ik morgen in de ochtend alvast doen. Dan ga ik met een goed gevoel de wedstrijd in. Mijn materiaal moet goed zijn, daar mag het niet aan liggen. Ik heb mijn veren al eerder deze week vervangen en nieuwe veters in mijn schoenen gedaan. Maar mijn schaatsen slijpen doe ik vandaag niet zelf. Ik heb er geen geduld voor en besteed het liever uit met belangrijke wedstrijden. Ik ga ook nog lang de masseur straks, want ook daar mag het niet aan liggen! Ik ben er klaar voor, ik voel me lekker!

Voordat ik voor het avond eten naar ‘Hotel Heit & Mem’ ga, zoek ik aan het einde van de middag nog wat afleiding door kerstaankopen te doen in het centrum van Heerenveen. Ja, mijn vriendinnen en ik vieren nog een decemberfeest aankomend weekend, ‘sinterkerstennieuw’. Maar ook koop ik nog een kerstcadeau voor mezelf. Ik heb nog een leuke bon liggen van mijn werk. Ik koop een lekker geurtje en een nieuwe nagellak. Oranje nagellak, de nationale kleur. Dat komt goed uit zo tijdens het NK. Maar het is ook de kleur van mijn schaatsteam, team Suo Modo, en dat is eigenlijk de reden dat ik deze kleur koop. ‘Suo modo’ staat voor eigen weg. Ik doe alles op mijn eigen manier, ik ga mijn eigen weg. Zo lak ik ook de nagels van mijn vingers op mijn eigen manier. Gewoon lekker kliederen op de hele vinger en dan alles dat niet op de nagels zit er weer af halen, of het slijt eraf of niet… Ik doe wat ik leuk vind en geniet daarvan! In elk geval staat dit oranje mooi bij mijn zwart met oranje schaatspak. En die hangt al klaar, aan een hangertje aan de deur van mijn slaapkamer. Hij lacht mij tegemoet en ik lach terug. Want ik hield nooit van oranje, maar ik wen eraan. Het is tenslotte de nationale kleur. En als ik ooit internationale wedstrijden namens Nederland mag rijden, zal ik toch echt een oranje pak moeten dragen. En dan verf ik mijn nagels met alle liefde weer oranje. Maar stiekem hoop ik dat de nationale pakken dan weer blauw zijn, mijn favoriete kleur..

Staat best leuk dat oranje op de nagels. Morgen aan de bak! Tot morgen!

Sportieve groet,

Moniek!

Delen

3 reacties op “Volg de voorbereiding van Moniek Klijnstra op NK afstanden – Deel 4 ‘Nog één nachtje slapen…’”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *