Als ik om 9 uur wakker word, kan ik moeilijk mijn bed uit komen. Een luie sprinter word ik ook wel genoemd, met als motto “liever lui dan moe”. Dat betekent natuurlijk niet dat ik niets doe, maar als ik niks in de agenda heb staan, blijf ik liever nog even in mijn bed liggen. Dus dat doe ik vandaag ook! Maar eerst even een ontbijtje, een sportboterham met jam. Een sportboterham!? Ja, twee boterhammen, maar met beleg voor één boterham met een grote kop thee! Heerlijk zo in de ochtend.

Na het ontbijt kruip ik lekker weer mijn bed in, met Bert. Bert is een knuffelbeer, een hele grote, levens groot! Hij is eigenlijk van mijn zusje, maar ik mag er even op passen want mijn zusje zit in Mexico voor een paar maanden. Als ik mijn zusje mis, kan ik even lekker met Bert knuffelen. En zo met de kerst is dat wel even prettig! Ik kan nu even lekker tegen hem aan liggen als ik mijn favoriete serie van dit moment opzet, “scream”. Het is een horrorserie en ik leef helemaal mee! En na één aflevering merk ik alweer dat ik actief word van de adrenaline. Ik moet nu toch echt mijn bed maar uit, het is al half 11!

Ik hoef pas vanmiddag te schaatsen, een laatste pittige sprinttraining voordat het NK begint. Het is nog maar drie nachtjes! Wat gaat de tijd toch snel! Om de training van vanmiddag goed te kunnen doen doe ik alvast wat losmaak oefeningen, lekker buiten in de tuin met frisse lucht. Lekker! Daarna eet ik tijdens een nieuwe aflevering van “scream”, een boterham met avocado, kipfilet en een gekookt eitje. Dat heeft mijn huisgenoot je mij ooit laten eten, en ik vind het zo lekker! Dat wordt mijn kerst lunch.

Dan is het tijd om naar Thialf te gaan voor een schaatstraining. Vandaag train ik samen met nog een teamgenootje die aan het NK afstanden mee doet, maar dan wel een totaal andere afstand. Ik rij een 500m, zij rijdt een 3km en een 5km. Omdat we maar met zijn tweeën zijn stelt zij voor om het inrijden op kop te doen, ik mag de rest doen. En dat zijn sprintjes, want dat kan ik wel. Ik vind dat een ontzettend goed idee, maar daar krijg ik al na vier rondjes inrijden spijt van, wat kan zij hard door schaatsen. Ik, als pure sprintster, heb moeite om haar bij te houden! Gelukkig hoeven we maar zes rondjes en kan ik nog twee rondjes volgen. Pijn is fijn zeg ik tegen mezelf, het is maar tijdelijk. Straks ben ik blij dat ik deze training gedaan heb! Want ook de rest van de training valt me zwaar. Na 45 minuten op het ijs ben ik kapot, maar ik moet nog even door! Het voelt heerlijk, ik voel me voldaan na deze training zeg ik tegen mezelf. En dat helpt! Het voelt heerlijk om zo het ijs af te stappen, want ondanks dat de training zwaar valt, heb ik heerlijk geschaatst! Het voelt goed vandaag, de technische puntjes kon ik goed toepassen. Ik heb een ontzettend voldaan gevoel, ik geniet hiervan!

De meeste ploegen zitten deze dagen in een hotel om zich extra goed voor te kunnen bereiden op het NK. Maar ik niet, ik slaap lekker thuis in mijn eigen bed en eet mijn eigen eten! Voor mij is het belangrijk om een beetje afleiding te hebben en niet alleen met sport bezig te zijn. In een hotel heb ik geen afleiding, want in zo’n hotel verveel ik me en ben ik veel te veel aan het na denken over schaatsen en de aankomende wedstrijden. Dan word ik zenuwachtig van wat andere sporters aan het doen zijn: “Moet ik dat nu ook doen?”, vraagt mijn onzekere ik zich dan af. Maar dat heb ik gelukkig allemaal niet. Want ik slaap thuis. Nu kan ik thuis lekker series kijken, de was doen(!?), koffie drinken en een beetje relaxen in mijn eigen ontspannen omgeving. Heerlijk!

Natuurlijk vind ik het stiekem wel een beetje fijn om verwend te worden zoals in een hotel. Na een zware training zoals deze, staat het eten dan klaar! Dat wil ik ook. Dus na de training ga ik lekker naar mijn ouders. Gezellig samen eten, een klein kerstdiner. Toch handig dat mijn ouders zo dichtbij wonen. Want één van mijn grootste sponsoren zijn natuurlijk mijn ouders. En deze week noem ik ze ‘Hotel heit&mem’. Ik slaap dan wel in mijn eigen huis in Heerenveen, maar heb de luxe van een hotel.

Dan is het nu tijd voor een gezellig spelletje. Die ga ik natuurlijk wel winnen! Oh nee, ik zou moeten zeggen: “meedoen is belangrijker dan winnen…”. Maar willen winnen is de drive die ik nodig heb, dus ik ga dit potje winnen!

Tot morgen!

Sportieve groeten,

Moniek!